Naar Oudenbosch.

Woensdag 26 augustus, voor ons een bijzondere dag omdat we na ruim 5 jaar het laatste stuk van onze reis gaan afleggen.

Om 10 uur gooiden we de trossen los in Geertruidenberg. Om via de Donge, het Markkanaal en de Mark naar ons einddoel te varen.

De punten die we passeerden werden steeds bekender alleen zagen we alles nu vanaf het water.

De spoorbrug bij Zevenbergen

Watersportcentrum Lamgat vlakbij de fietsbrug naar Zevenbergen

En dan komt onze afslag in zicht......

Deze brug is maar 3,15 m. Dus het radarmastje moeten we nog één keer laten zakken.

We zijn er bijna....

Daar op de hoek hebben we ons vertrekkersfeest gehouden.

We zijn er!

Het was een dag met een dubbel gevoel. Aan de ene kant fijn om weer thuis te zijn maar aan de andere kant een afscheid van ons varende leven. 

We hebben 2 dagen op dit plekje gelegen omdat we hier de spullen makkelijk van de boot af konden halen. Nu liggen we aan de overkant in een box, waar Rapy de komende winter klaargemaakt wordt voor de verkoop en in het voorjaar varen we haar naar Colijnsplaat waar ze op de kant komt te staan in afwachting van een nieuwe eigenaar die er hopelijk net zoveel plezier en fijne avonturen mee zal beleven als wij gehad hebben.

We hopen dat jullie het leuk gevonden hebben om ons te volgen, wij vonden het heel leuk om de website bij te houden en de reacties te lezen die we hebben gekregen. 

Iedereen bedankt voor de belangstelling en als er nog iets nieuws te melden is laten we zeker weer van ons horen!

Geertruidenberg

Maandagmorgen ben ik in Den Bosch in een koffietentje eerst de website bij gaan werken anders raakten we te ver achter met de verhalen. Daarna zijn we direct vertrokken omdat het nog droog was en er later op de dag regen verwacht werd. We boften, want toen we de sluis bij Engelen opriepen om te schutten deed de sluiswachter de deur, die al dichtging, weer open en mochten we nog mee met de andere boten die al in de sluis lagen. Anders hadden we zeker een half uur moeten wachten.

Hoe dichter bij huis, hoe bekender de omgeving. We kwamen onder de A27 door, waar ik, toen ik nog werkte, regelmatig heel langzaam overheen heb gereden op weg naar een klant en op de terugweg naar huis vaak weer in de file stond.

We zijn doorgevaren tot Geertruidenberg. Waar we precies op tijd aankwamen, want het begon net te regenen. 

Tegelijk met ons legde een kleine motorboot aan bij de meldsteiger. De havenmeester zei tegen de mensen van deze boot dat zij de haven in moesten varen voor een plekje. Toen ik aan hem vroeg of wij ook naar een andere plek moesten antwoordde hij: “Nee mevrouw, u bent te breed om naar binnen te gaan.” “Nou, u wordt bedankt.” zei ik. Toen keek hij me even bedremmeld aan en zei heel snel dat hij natuurlijk de boot bedoelde. Gelukkig kon hij er wel om lachen.

Het centrum van Geertruidenberg

Omdat mijn ouders dinsdag op bezoek kwamen zijn we hier een extra dag blijven liggen. Dat kwam best goed uit want er vielen regelmatig regenbuien en om de reis na ruim 5 jaar af te sluiten in de z… regen vonden we ook niet zo prettig.

Deze fontein met water spugende puiten zou in Oudenbosch ook leuk staan.

Woensdag zijn de weersvoorspellingen een stuk beter en vertrekken we om 10 uur uit Geertruidenberg en we verwachten tussen 2 en 3 uur in de middag in de haven van Oudenbosch aan te komen. Van daar uit kunnen we op de fiets naar huis.

Den Bosch.

Zaterdag zijn we naar Den Bosch gegaan. Hiervoor moesten we een kleine omweg maken, van de Maas door de sluis naar de Dieze. 

Na 2 km moesten we onder een lage brug door en kwamen we in de haven van Den Bosch, direct naast het centrum.

Binnen in de Sint Jan

In de stad is het feest, het centrum is voor een groot gedeelte volgebouwd met kermisattracties en ’s avonds schalt de muziek door de straten. Een zeer vals zingende artiest brengt de stemming erin en we zagen mensen die inderdaad bij zijn liedjes met de armen in de lucht stonden te zwaaien.

Zondag kwamen Maaike, Stefan en Isa ons opzoeken. Heerlijk om ze na 2 maanden weer te zien. 

Na de koffie met Bossche bollen zijn we lekker gaan lunchen in de stad en daarna met  een fluisterboot een boottocht gemaakt op de Binnendieze. De schipper/gids heeft tijdens de tocht heel uitgebreid over de historie van het waterstelsel van de middeleeuwse vestingstad verteld. 

Roermond.

Maandag regende het de hele dag en zijn we in Maastricht blijven liggen. 

Dinsdag hebben we onze zeilpakken tevoorschijn gehaald en zijn we naar Roermond gevaren. Na een paar uur werd het weer al een stuk beter en konden we de buitenste laag weer uittrekken.

Roermond

We waren stomverbaasd hoeveel havens er bij Roermond waren. Wij hadden niet verwacht dat er midden in Nederland zoveel gelegenheid voor watersport was. De haven waar wij in lagen was vlakbij het gezellige centrum van Roermond met heel veel leuke winkels, restaurants en terrassen.

Woensdag was er markt, daar hebben we wat boodschappen gehaald. 

Daarna ben ik naar het Designer Outlet Center gegaan, omdat ik wel benieuwd was hoe het er uitzag. Wat een drukte daar, vooral veel buitenlanders die op jacht waren naar koopjes onder de grote merken. Het leek wel of ik in Disneyland rondliep. Eerlijk gezegd is zo’n centrum niet aan mij besteed. Al die dure merken zeggen mij niets, in de stad zelf vond ik het leuker winkelen, knusser en veel persoonlijker.

Iedere dag om 12 uur gaan de poppen op de klokkentoren bij het gemeentehuis rond.

’s Avonds zijn we uit eten geweest bij “De Gelegenheid”. Een restaurant zonder menukaart. Zij serveerden alleen een verrassingsmenu met een voor-, tussen- en hoofdgerecht. Het was allemaal overheerlijk en als je ooit in Roermond komt en uit eten wilt is het een aanrader!

Donderdag zijn we naar Boxmeer gevaren waar Jan en Jos, waarmee we vorig jaar in Griekenland Olympia bezocht hebben, bij ons op visite zijn geweest. Het was heel leuk om hun weer terug te zien en we hebben een gezellige avond met hun doorgebracht.

Net buiten Boxmeer lag de haven op een prachtige plek, helemaal beschut in een baai, midden in de natuur. Wij lagen aan de rand van de haven en hadden een vrij uitzicht over het water. ’s Morgens werden we gewekt door het geluid van allerlei watervogels die daar alle ruimte hebben.

Bijna thuis!

Vrijdag weer een stukje dichter naar huis. We hebben aangelegd aan een steiger voor Lith, het plaatsje waar de film “Het dorp aan de rivier”, naar het boek van Anton Coolen, opgenomen is.

Het landschap wat we onderweg zagen deed me denken aan het gedicht van Hendrik Marsman:

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan,

rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan;

en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land,

boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groot verband.

De lucht hang er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord,

en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord.

Maastricht.

De laatste sluis in België.

Ondanks dat we Luik heel gezellig vonden zijn we vrijdag toch naar Maastricht gevaren. We wilden de gezelligheid in Nederland weer eens meemaken.

In Maastricht hebben we een plekje gevonden aan de kade midden in de Maas vlak onder de Servaasbrug en bij het centrum. ‘s Middags hebben we het centrum een beetje verkend en daarna heb ik een tijdje op dek gezeten om rond te kijken. Af en toe zwaaide er iemand naar me, wat altijd leuk is natuurlijk. Maastricht is een heel gezellige en sfeervolle stad waarvan gezegd wordt dat het de stad is met de meeste terrassen van Nederland. Dat geloven we zeker en zelfs als het wat frisser wordt zijn de meeste terrassen nog goed bezet.

Op de achtergrond de Sint Servaaskerk

Op het Vrijthof werd zaterdag en zondag een petanque toernooi gespeeld, hier ging het bloedserieus aan toe. Vooral op zondag speelden de deelnemers hun partij met verbeten gezichten, toen ging het om het bereiken van de grote finale.

Aan de rand van het speelveld werd gedanst door de leden van een dansvereniging voor 55 plussers. Leuk om te zien wat een plezier ze met elkaar hadden.

Maastricht heeft heel veel mooie en historische plekjes, te veel om allemaal op te noemen. 

Ingang van de Sint Servaaskerk

Belangrijk middelpunt van de stad is de Sint Servaaskerk, gebouwd op het graf van Sint Servaas.

De oudste stadspoort van Nederland is de Helpoort uit 1229. Boven de poortdoorgang zit een uitbouw waar vroeger werpgaten in de bodem zaten, daardoor konden ze de vijand van bovenaf aanvallen.

De Onze Lieve Vrouwe basiliek loop je binnen via de devotiekapel, die alleen verlicht wordt door de kaarsen voor het altaar met het beeld van Onze Lieve Vrouwe, de Sterre der Zee.

Het Romaanse koor uit de twaalfde eeuw bestaat uit 2 verdiepingen.

In de Dominicanenkerk is nu een schitterende boekhandel.

Met alle gezellige straatjes, winkels, terrassen en restaurantjes is Maastricht een stad om zelf te beleven. Op zaterdagavond en zondag middag was er muziek die over de haven schalde, dus de dansliefhebbers konden hier aan hun trekken komen. Jammer dat het weer niet goed mee wilde werken want regelmatig vielen er flinke buien.

Mestreechter Geis

Namen, Huy en Luik.

Dinsdag zijn we naar Namen gevaren, of eigenlijk naar Jambes wat aan de andere oever van de Maas ligt. Daar hebben we op een terras met een ouder Belgisch echtpaar (nog ouder dan wij) zitten kletsen. Zij vonden het leuk om Nederlands te kunnen spreken en hebben het een en ander over Namen verteld. 

De citadel van Namen boven de stad

Hierna zijn we de brug over gelopen om nog een kleine indruk van Namen te krijgen.

Ons uitzicht in Huy

Woensdag zijn we naar Huy gevaren waar we een paar kilometer buiten het stadje lagen. De havenmeester heeft aan een van de bewoners van een vrachtboot gevraagd of hij brood voor ons mee wilde brengen omdat hier in de buurt helemaal niets te koop was, behalve een nieuwe auto en een kruiwagen.

Tot Namen was de Maas heel mooi om te zien, daarna werd het uitzicht steeds minder mooi, tenzij je er van houdt om tegen allerlei industrie aan te kijken, genoeg om voor afwisseling te zorgen, dat wel.

Donderdagmorgen kwamen we bij de eerste sluis aan, waar al een heel stel vrachtboten lagen te wachten om te schutten. We waren al bang dat dit een lange tijd kon gaan duren maar wat bleek? In deze sluis paste maar één grote boot en wij mochten aanschuiven toen de eerste binnen lag. Dat was boffen. Dus we tuften al snel weer verder richting Luik. Na een half uur ging er een snerpend alarm af…..het lampje van de koeling ging knipperen! Dat was schrikken, want zonder motor kom je niet ver op de rivier. Henk heeft naar het waaiertje gekeken, dat was helemaal in orde. Daarna heeft hij de wierpot schoongemaakt, toen was alles gelukkig weer helemaal in orde.

Het stadion van Standaard Luik

De haven van Luik met aan de ingang een beeld van een schoonspringer.

Om 2 uur lagen we al in de haven van Luik, vlakbij het gezellige centrum.

Dinant.

Zondag zijn we zoals gezegd de grens van België gepasseerd. 

Onze automatische sluisopener

Bij de laatste sluis in Frankrijk moesten we onze télécommande of remote control of, zoals wij het noemden, onze automatische sluisopener weer inleveren. Vanaf de Belgische grens worden de sluizen weer bediend door sluiswachters.

De sluizen hebben een heel ander formaat en we voelden ons een beetje opgelaten dat zo’n grote sluis alleen voor ons moest werken.

Rond 2 uur kwamen we in Dinant aan waar het vol met toeristen was, vooral Belgen en Nederlanders.

Adolphe zat verstijfd van schrik toen ik naast hem kwam zitten!

Dinant is de geboorteplaats van Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon. Daar zijn ze in Dinant heel trots op. 

Door de hele stad staan allerlei uitvoeringen van de saxofoon, dus mocht je geen idee hebben hoe zo’n ding eruit ziet, als je hier geweest bent kun je het niet meer vergeten.

Een beeld van een Franse soldaat met op de achtergrond de felbevochten citadel op de rocher Bayard
en de klokketoren van de Collégiale

Maandag zijn we met de kabelbaan omhoog gegaan naar de citadel, het fort van waaruit de Fransen tegen de Duitsers gevochten hebben in de Eerste Wereldoorlog, met wisselend succes en aan beide kanten zijn veel slachtoffers gevallen.

De kade van Dinant vlak voor de stad.

Uitzicht op Dinant vanaf de Citadelle.
Wij lagen helemaal links achter de huizen aan een steiger.